Allah yolunda öldürülenlere ölüler demeyin
Bir komando seyyidimiz, babası olan başka bir seyyide anlatıyor. Komando olan seyyid, bir Sınır ötesi harekat için timiyle göreve gitmiştir. Görev esnasında geçen Perşembe gece 02:00.sularında gerçekleşen bu olayı ertesi sabah babasını arayıp anlatmıştır:
Bir komando seyyidimiz, babası olan başka bir seyyide anlatıyor. Komando olan seyyid, bir Sınır ötesi harekat için timiyle göreve gitmiştir. Görev esnasında geçen Perşembe gece 02:00.sularında gerçekleşen bu olayı ertesi sabah babasını arayıp anlatmıştır:
Perşembe gecesi baskına gittik. Ama timin etrafı sarıldı. Her yerdeydi yağmur gibi mermiler, roketler yağıyordu. Dağda sıkışmıştık. En yakın timin bize ulaşması 40 dk. belki 1 saatlik süre alacaktı.
Destek helikopter istedik. Ama helikopter geri dönmek zorunda kaldı çünkü yoğun ateş altında hedef haline gelmişti. Direnmeye başladık ama mermilerimiz bitmek üzereydi. Silah arkadaşlarımızla helalleştik artık şehadet yakındır dedik. Artık mermileri tek tek atmaya başladık. Mermisi bitenlerden oturup dua etmelerini istedim.
Gözlerimi kapattım ve ağlamaya başladım evine dönemeyecek olan ana kuzuları için. Askerlerimden biri gelip “Babanız vardı resmini görmüştüm ya, hani o bizi bırakmaz deyip anlatmıştınız” dedi. Dedem aklıma geldi gözlerimi kapattım kendim için değil bu ana kuzuları bu peygamber ordusu için himmet sultanım diye dua etmeye başladım.
Birden mermi sesleri kesiliverdi. Komutanım! diye bir asker bağırdığını duydum. Hepimiz bana bağıran askerin elinin işaret ettiği yere baktık. Ömer’di bu baba! Babam hangi Ömer diye sordu. Ömer Halisdemir dedim. Işık gibi önümüzde set oldular. Ağlamaya başladık hepimiz. Beraberimdeki 24 kişi de Ömer’i gördü. O bize döndü. Sadece şehadet parmağını kaldırdı.
Sonra uğultular gelmeye başladı. O ışık dalga dalga denizin üstünde ilerler gibi gitti. Baba! Ömer yanımızda savaştı. Destek timi geldiğinde silah sesleri sustu ve uğultular kesildi. Benim timimin çoğu secdede hüngür hüngür ağlıyordu. Gelen time anlatıldı olay. Herkesten Allahu Ekber nidaları duyuldu. Sabah olduğunda olay yerine gittik. 400’den fazla leş vardı yerde yatan Ama hepsinde ne bir mermi, ne delik ne de kan vardı. Hepsi YANMIŞTI..
وَلاَ تَقُولُواْ لِمَنْ يُقْتَلُ فِي سَبيلِ اللّهِ أَمْوَاتٌ بَلْ أَحْيَاء وَلَكِن لاَّ تَشْعُرُونَ.
Allah yolunda öldürülenlere “ölüler” demeyin. Bilakis onlar diridirler, fakat siz hissedemezsiniz. (Bakara 154)
Yorumlar